‘Jarenlang heb ik het in het verhaal van Zacharias iets over het hoofd gezien. Ik had ook veel liever het verhaal van Maria, wiens fiat aan de engel Gabriël in contrast stond met de twijfel van Zacharias. Maria had passie en geloof, terwijl Zacharias onzeker leek. Maria als aantrekkelijk jong meisje met nog een heel leven voor zich, Zacharias als een oude impotente (?) man voor wie het leven eigenlijk al voorbij lijkt. Maar in de loop van de tijd heb ik meer waardering voor hem ontwikkeld.

Vaak wordt Zacharias gepresenteerd als een tegenvoorbeeld van Maria’s geloof. We zouden zijn ongeloof kunnen contrasteren wanneer hij de engel hem hoort vertellen dat zijn vrouw Elizabeth een zoon zal baren met Maria’s geloof in wat Gabriël haar vertelt. Per slot van rekening zegt Gabriël tegen Zacharias: ‘En nu zult u zwijgen en niet kunnen spreken tot de dag dat dit gebeurt, omdat u mijn woorden niet hebt geloofd, die op het juiste moment zullen uitkomen. (Lucas 1:20).

Hoewel Gabriëls woorden op het eerste gezicht een straf kunnen lijken, kun je ze ook als een uitnodiging lezen. De inhoud van de engelenboodschap gaat over de vervulling van Gods woord. Gods geloof in Zacharias is genoeg, zelfs als het geloof van Zacharias hapert. 

In de tijd van stilte waarin Zacharias niet kon spreken, verandert er iets in hem. 

Hoewel Lucas niet over die tijd spreekt, worden we toch uitgenodigd om ons af te vragen:

wat gebeurde er toen tussen Zacharias en God? Wat veranderde Zacharias van iemand die met de engel argumenteerde dat hij gewoon een oude man met een oude vrouw was, tot iemand die een lofzang uitsprak waarin hij lof, redding en vrijheid verkondigde (Lukas 1:68-79)?

Ook in je (gebeds-)leven spreekt God vaak het duidelijkst tot je op momenten dat je je eigen geest en stem tot rust brengt. Woorden kunnen soms meer een weerspiegeling zijn van eigen angsten en zorgen dan van Gods handelen. Hoewel gebedswoorden een mooie manier van communiceren kunnen zijn, kunnen ze ook afleiding zijn om jezelf volledig in Gods handen te leggen.

Soms laten onze woorden, zoals die van Zacharias, onze eigen grenzen zien.

Stilte maakt plaats voor de volheid van Gods dynamische en genezende kracht.

Deze advent uitnodigt God mij uit om dieper in tijden van stilte binnen te gaan. In de stilte is God nog steeds aan het werk. Gods kracht overtreft mijn eigen (on)vermogen om de gebeurtenissen in mijn leven te benoemen, vast te leggen of te beheersen. Door de stilte binnen te gaan, ga ik dieper in op Gods mysterie. Net als Zacharias leer ik te vertrouwen op Gods transformerende kracht die plaatsvindt in het nog onbekende.’

Bron: Zechariah and Holy Silence, Marina Berzins McCoy, bewerkt en aangescherpt door Martien