Tijdens meditatie zijn er momenten dat ik mijn gedachten, mijn plannen, mijn analyse, mijn angsten, mijn fantasieën niet consumeer. Er zijn momenten dat ik hier afstand van doe op dezelfde manier als mijn lichaam tegen me zegt: ‘Het maakt niet uit hoeveel dingen je moet doen, je moet nog steeds slapen. Dus ga slapen.’ 

Meditatie is tijd geven aan dit essentiële werk van mens-zijn, dat simpelweg ‘zijn’ is – in christelijke termen: aanwezig zijn bij de Aanwezige.

Meditatie gaat niet over denken en doen, het gaat over ‘zijn’ – ‘kom en ga met Mij alleen naar een eenzame plaats en rust een weinig’. (Marcus 6:31) 

Bron (vrije bewerking door Martien): Laurence Freeman
https://us4.campaign-archive.com/?u=c3f683a744ee71a2a6032f4bc&id=a11afc8907

Loskomen van het dagelijkse ‘gedoe’ gaat niet vanzelf. Ik heb er de stilte voor nodig – het gaan naar een eenzame plaats en daar te rusten. Die eenzame plaats vind ik eenvoudig ’s morgens op mijn meditatiekrukje in mijn studeerkamer – ik hoef er fysiek niet ver voor te reizen – mentaal wél.

‘Stilte’ blijkt geen plek-van-bestemming te zijn, maar een weg die ik ga. ‘Verstillen’ is het wérk dat daarbij past.

Volg hier een verstillende oefening met muziek.