Diep in je ziel vind je iets dat in zichzelf rust. Dit rustpunt vraagt niet om bevestiging of ondersteuning van buitenaf. Het staat op zichzelf.
Jij, Stilte, bent geen kleed, dat ik aantrek. Jij bevindt je aan mijn binnenkant. Je slaapt in mij tot ik wakker ben voor jou. Het is vreemd hoe ik jou blijf zoeken terwijl je altijd aanwezig bent. Dat ik jou niet vind, steek ik op je al te zwijgzame natuur, alsof je daardoor verstoppertje speelt. Vinden doe ik jou als ik afdaal van de hoge plaats die ik mezelf toebedeel. Niet alleen de uiterlijke schijn moet ik afleggen, ook de innerlijke.
Erik Galle – Als de Stilte roept, p.146 – luister hier-gelezen door Martien
Ook tijdens mediteren zeg je: het is wat het is.
Klik hier voor een gedicht-annex-Lectio Divina over dit thema.
meditatie.waddinxveen 